Badanie satysfakcji z pracy jest dla mnie wyjątkowym narzędziem. Jest jednocześnie narzędziem, które ma sens we właściwym momencie dla firmy i jej managera. Nie możemy powiedzieć komuś „Hej, przeprowadź w swojej firmie badanie satysfakcji z pracy, a wszystko się zmieni i życie będzie prostsze”. No nie możemy, a dlaczego?

Nie każdy jest gotów na to, aby w jego firmie takie badanie przeprowadzić. Nie każdy jest gotów, aby usłyszeć co zespół ma do powiedzenia i wreszcie nie każdy jest gotów na to, aby coś zmienić. Po prostu tak jest i nie ma w tym nic złego. Najzwyczajniej w świecie to jeszcze nie ten czas.

Kandydaci poszukujący pracy często zastanawiają się „a co pracodawca na to…” Na co? Na wiele sytuacji, zdarzeń i przekonań związanych z życiem kandydatów. Wiele osób jest przekonanych, że fakt, iż są po 50-tce, że mają małe dzieci, że mieli przerwę w ciągłości zatrudnienia, to ich dyskwalifikuje i na pewno nikt nie będzie zainteresowany podjęciem z nimi współpracy.
Czy to prawda czy fałsz?
Jest wiele stereotypowych sytuacjach, które w mniemaniu jednych są dyskwalifikujące, a w przekonaniu innych stają się wręcz atutem. Wiele problemów i stereotypów tworzymy my sami, więc czas chwycić byka za rogi i powiedzieć sobie jakie korzyści mogą płynąć z opisanych poniżej sytuacji.
Małe dzieci......

Rekrutacja pracownika większości z nas kojarzy się z procesem, w którym to pracownik zabiega o zdobycie zatrudnienie w firmie X. Pracownik chce jak najlepiej zaprezentować swoje kompetencje, a pracodawca występuje w roli weryfikującego je. Wszystko po to, aby z grona wielu kandydatów wybrać tego jednego i właściwego kandydata do pracy......Jednak to wszystko „dzisiaj”, to jedna wielka bzdura! Dlaczego? Dlatego, że dziś mamy do czynienia z rynkiem pracownika. Mamy do czynienia z sytuacją, w której to pracodawca musi zabiegać o pracownika, którego chciałby zatrudnić w swojej firmie. Ci najlepsi, których pracodawca szuka mają pracę i do czasu, aż rekruter do nich zapuka, nie myślą o szukaniu nowego miejsca zatrudnienia. Ci z tak zwanym potencjałem, młodzi, bez doświadczenia, są z pokolenia, o którym zwykło się mawiać „roszczeniowi”, „chcą wszystko na już”. Ale czy to ich wada i wina? Są wychowani w takich czasach, w których jeśli czegoś ktoś chce, to może to dostać.